اقا ناز انگشتات كه به اين قشنگس نوشتي.

من به خاطر موسيقي مجبور شدم 2 سال پيش از ايران بيام دوبي.

من تو رشته موسيقي و آواز درس خوندو الان تحصيلات دانشگاهيم رو تو زمينه برنامه نويسي دارم تموم ميكنم.

اينا رو كه خوندم اشك از چشمام راه افتادودرست نميتونم نفس بكشم.سن زيادي ندارم كه بگم اونجا بودم هرچند اگه سنم به اونجا ميرسيد حتمان ميرفتم.

اگه تو ايران هستي جان عزيزت عميق نفس بكش.قشنگ ببين.چون هر چيزي تو يران قشنگه.با دقت و آروم راه برو.

جون امير دلم يه ذره شده واسه ايران.من با حسين موسوي كار ميكنم.(حسين تهي)اما ديگه تحمل دوري از ايران رو ندارم .اگه بتونم بر ميگردم.

خالصانه دعا ميكنم هر ايراني هر جا كه هست موفق باشه.

دمه غيرت و شرف ايراني جماعت گرم.

به قول بابام كه هميشه به جاي خداحافظي ميگفت

يا حق